“ଜଗା ତୁମେ ଟେନସନ୍ ନିଅନି, ଇଡି ଆଗରେ ମୁଁ କେବେ ବି ମୁହଁ ଖୋଲିବିନି”

ଅର୍ଚ୍ଚନା – ଜଗା ତୁମେ ଭଲ ଅଛ ?

ଜଗବନ୍ଧୁ – ହଁ, ମୁଁ ଭଲ ଅଛି ।

ଅର୍ଚ୍ଚନା – ଜଗା ଶୁଣ, ଆମ ପୁଅ କେମିତି ଅଛି କିଛି ଖବର ନେଇଥିଲ କି ?

ଜଗବନ୍ଧୁ – ହଁ ଆମ ପୁଅ ଭଲ ଅଛି ।

ଅର୍ଚ୍ଚନା – ହଉ ଶୁଣ ବହୁତ୍ ଜୋରରେ ଶୀତ ବଢ଼ିଲାଣି, ତୁମେ ଶୀତ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧୁଥିବ । ମତେ ଏଠି ଗଦି ତକିଆ ସବୁ ମିଳିସାରିଛି ।

ଜଗବନ୍ଧୁ – ହଁ ମୁଁ ଶୀତ ବସ୍ତ୍ର ପିନ୍ଧୁଛି । ଆଚ୍ଛା ଅର୍ଚ୍ଚୁ, ଇଡି କଣ ପଚାରୁଥିଲା କି ?

ଅର୍ଚ୍ଚନା – ହଁ, ବହୁତ୍ କିଛି ପଚାରିଲା । ହେଲେ ମୁଁ କିଛି ବି କହିଲିନି । ମୋ ଆଖିରେ ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଚୁପ୍ କରେଇଦେଲି ।

ଜଗବନ୍ଧୁ – ହଉ କିଛି କହିବନି, ମୁଁ ଆମ ଓକିଲ ସହ କଥା ହଉଛି ।

ହୁଏତ ଅର୍ଚ୍ଚନା ଓ ଜଗବନ୍ଧୁ କାଲି ଏମିତି କିଛି କଥା ହୋଇଥିବେ । କାରଣ କାଲି ଥିଲା ରବିବାର, ଆଉ ରବିବାର ହେଉଛି ଦୁଇଜଣଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ମିଳନର ଦିନ । ଜେଲର ମାନୁଆଲ ଅନୁଯାୟୀ, ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ସପ୍ତାହରେ ଗୋଟିଏ ଦିନ ଜେଲର ଏକ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର କକ୍ଷରେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏକୁଟିଆ କଥା ହେବାକୁ ସୁଯୋଗ ମିଳେ । କାରଣ ଉଭୟେ ସ୍ବାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଅଟନ୍ତି ।

ତେବେ ସେମାନେ ଦେଖା ହେବା ବେଳେ ପୁରୁଷ ଏବଂ ମହିଳା ୱର୍ଡାନ ରହନ୍ତି ଏବଂ ସେମାନଙ୍କ ଉପରେ ନଜର ରଖିବେ । ଯେମିତିକି ସେମାନେ କିଛି ଖରାପ ପଦକ୍ଷେପ ନ ନିଅନ୍ତି । ତେବେ କାଲି ଯେତେବେଳେ ସେମାନେ ଦେଖା ହୋଇଥିବେ, ଦୁହେଁ ବହୁତ୍ କିଛି କଥା ହୋଇଥିବେ । ଏହାସହିତ କାନ୍ଦି ଥାଇପାରନ୍ତି ମଧ୍ୟ, କଲା କର୍ମର ବୋଧହୁଏ ଅନୁତାପ କରି ଥାଇପାରନ୍ତି । କାରଣ ସେମାନେ ତଙ୍କା ଅଏସ, ଆରାମ ଏବଂ ସନ୍ତାନକୁ ଛାଡି କଳା କଠୋରିରେ ରହୁଛନ୍ତି । ପୁରୁଣା କଥାକୁ ମନେ ପକାଇ ବହୁତ୍ କିଛି କଥା ହୋଇଥିବେ ।

ଯଦି ଦେଖାଯାଏ, ଦିନ ଯେତେ ଗଡୁଛି ଅର୍ଚ୍ଚନା ନାଗଙ୍କ ମାମଲା ସେତେ ଜଟିଳ ହେବାରେ ଲାଗିଛି । ଯେଉଁ ଅର୍ଚ୍ଚନା ନାଗ କହୁଥିଲେ ଯେ ସେ ମୁହଁ ଖୋଲିଲେ ଓଡ଼ିଶା ବଦଳିଯିବ, ବଡ ବଡ ନେତା ମନ୍ତ୍ରୀ ମାନଙ୍କର ପୋଲ ଖୋଲିଯିବ । ଆଉ କହୁଥିଲେ ଯେ ସେ ଉଚିତ୍ ତଦନ୍ତକୁ ଅପେକ୍ଷା କରିଛନ୍ତି । ହେଲେ ଏବେ ସେହି ଅର୍ଚ୍ଚନା ଉଡି ଆଗରେ ପୁରା ଚୁପ୍ ରହିଛନ୍ତି, କିଛି ବି କହିନାହାନ୍ତି ।