ଦୁନିଆର ସବୁଠାରୁ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲା ଏହି ରାଜା, କିନ୍ତୁ ଏତେ କଞ୍ଜୁସ ଯେ ମାଛି କି ବି ଶୋଷି ଖାଇ ଯାଉଥିଲା,ଜାଣନ୍ତୁ ଏହି ରାଜାର ଜୀବନ ଶୈଳୀ ବିଷୟରେ

ଯେତେବେଳେ କାହା ପାଖରେ ବହୁତ ଅଧିକ ଟଙ୍କା ଥାଏ, ସେ ରାଜକୀୟ ଜୀବନଯାପନ କରିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଆଜି ଆମେ ଆପଣଙ୍କୁ ଏପରି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ସହ ପରିଚିତ କରିବାକୁ ଯାଉଛୁ, ଯାହାର ଅସଂଖ୍ୟ ଧନ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସେ ଏକ ନମ୍ବର କଞ୍ଜୁସ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ । ଏହି ଶାସକଙ୍କ ନାମ ହେଉଛି ନିଜାମ ଓସମାନ ଅଲି ଖାନ । 1947 ମସିହାରେ ଦେଶର ସ୍ଵାଧୀନତା ସମୟରେ ହାଇଦ୍ରାବାଦର ଏହି ଶାସକ ଦୁନିଆର ସବୁଠାରୁ ଧନୀ ବ୍ୟକ୍ତି ଭାବରେ ବିବେଚିତ ହୋଇଥିଲେ । ତାଙ୍କର ମୋଟ ସମ୍ପତ୍ତି ଥିଲା 17.47 ଲକ୍ଷ କୋଟି ଅର୍ଥାତ୍ 230 ବିଲିୟନ ଡ଼ଲାର । ଏଥିରେ ତାଙ୍କର ମୂଲ୍ୟବାନ ସୁନା-ରୂପା-ହୀରା-ଅଳଙ୍କାର ମଧ୍ୟ ଅନ୍ତର୍ଭୁକ୍ତ ଥିଲା ।

ବିପୁଳ ଧନର ମାଲିକ ଥିଲେ ହାଇଦ୍ରାବାଦର ନିଜାମ :-

ନିଜାମ 1911 ମସିହାରେ ହାଇଦ୍ରାବାଦର ଶାସକ ହୋଇଥିଲେ । ତାଙ୍କର ନିଟ୍ ମୂଲ୍ୟ ସେତେବେଳେ ଆମେରିକାର ମୋଟ ଜିଡିପିର ପ୍ରାୟ 2 ପ୍ରତିଶତ ଥିଲା । ସେମାନେ ନିଜର ମୁଦ୍ରା ଚଳାଉଥିଲେ । ତେବେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ବିଦେଶୀ ମୁଦ୍ରାର ଭଣ୍ଡାର ମଧ୍ୟ ରହିଥିଲା । ସେ 100 ମିଲିୟନ ପାଉଣ୍ଡ ସୁନା, 400 ମିଲିୟନ ପାଉଣ୍ଡ ରତ୍ନର ମାଲିକ ଥିଲେ । ତାଙ୍କର 50 ମିଲିୟନ୍ ପାଉଣ୍ଡ ମୂଲ୍ୟର ଏକ ହୀରା ଥିଲା, ଯାହାକୁ ସେ ପେପରୱେଟ୍ ଭାବରେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲେ । ଏହା ସେତେବେଳେ ଦୁନିଆର ସାତୋଟି ମହଙ୍ଗା ହୀରା ମଧ୍ୟରେ ଗୋଟିଏ ଥିଲା ।

ପ୍ରସିଦ୍ଧ ଲେଖକ ଡୋମିନିକ୍ ଲାପିଅର୍ ଏବଂ ଲ୍ୟାରି କଲିନ୍ସଙ୍କ ‘ଫ୍ରିଡମ୍ ଆଟ୍ ମିଡନାଇଟ୍’ ପୁସ୍ତକ ଅନୁଯାୟୀ, ନିଜାମ ଓସମାନ ଅଲି ଖାନ ପାଞ୍ଚ ଫୁଟ ତିନି ଇଞ୍ଚ ସ୍ଲିମ୍, ପଢାଲେଖା, ସାହିତ୍ୟିକ ଏବଂ ଧାର୍ମିକ ବ୍ୟକ୍ତି ଥିଲେ । ତାଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଦୁଇ କୋଟି ହିନ୍ଦୁ ଏବଂ ତିନି ଲକ୍ଷ ମୁସଲମାନ ଥିଲେ । ପ୍ରଥମ ବିଶ୍ୱଯୁଦ୍ଧ ସମୟରେ ନିଜାମ ଇଂଲଣ୍ଡକୁ ଅଢେଇ କୋଟି ପାଉଣ୍ଡ ଆର୍ଥିକ ସହାୟତା ଦେଇଥିଲେ । ତା’ପରେ ବ୍ରିଟିଶମାନେ କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇ ତାଙ୍କୁ ‘ଏଗଜାଲଟେଡ ହାଇନେସ’ ଶୀର୍ଷକ ସମ୍ମାନରେ ସମ୍ମାନିତ କଲେ । ରାଣୀ ଏଲିଜାବେଥ-2 ଙ୍କ ଶୋଭାଯାତ୍ରାରେ ନିଜାମ 300 ହୀରା ସହିତ ସଜ୍ଜିତ ଏକ ରାଜ ହାର ଗିଫ୍ଟ କରିଥିଲେ ।

କଞ୍ଜୁସ ହୋଇଥିବା କାରଣରୁ ହେଲେ ବଦନାମ :-

ଏତେ ଧନ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ନିଜାମ ବହୁତ କଞ୍ଜୁସ ଥିଲେ । ସେ 100 ରୁ ଅଧିକ ଅନୁଷ୍ଠାନର ମାଲିକ ଥିଲେ । ସେଠାରେ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ବାସନରେ ଖାଦ୍ୟ ପରିବେଷଣ କରାଯାଉଥିଲା । କିନ୍ତୁ ନିଜାମ ନିଜେ ଟିଣ-ପ୍ଲେଟରେ ଖାଦ୍ୟ ଖାଉଥିଲେ । ତାଙ୍କ ଶୋଇବା ଘରେ ଏକ ସାଧା କାର୍ପେଟ ଥିଲା । ଯଦି କୌଣସି ଅତିଥି ସିଗାରେଟର ଅଧା ଭାଗ ତଳେ ପକାଇ ଦେଇଥିଲେ, ସେ ତାକୁ ମଧ୍ୟ ଉଠାଇ ଟାଣି ଦେଉଥିଲେ । ସେ ଇସ୍ତ୍ରି ବିନା ସୂତା ପାଇଜାମା ପିନ୍ଧୁଥିଲେ । ନିଜ ପାଇଁ ସ୍ଥାନୀୟ ବଜାରରୁ ଶସ୍ତା ଚପଲ କିଣି ସେ ଏହାକୁ ପାଦରେ ପିନ୍ଧୁଥିଲେ । ତାଙ୍କର ଅନେକ ପୋଷାକ 35 ବର୍ଷ ପୁରୁଣା ରହିଥିଲା ।

ସେ ସମୟରେ ରାଜାମାନଙ୍କ ଆଗରେ ନାଗରିକ ମାନେ ସୁନା ଜିନିଷ ଉପସ୍ଥାପନା କରନ୍ତି ଏବଂ ରାଜାମାନେ ତାକୁ ଛୁଇଁ ତାର ମାଲିକକୁ ଦେଇଦିଅନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ନିଜାମ୍ ତାକୁ ଛୁଇଁବା ପରେ ନିଜ ପାଖେ ରଖୁଥିଲେ । ଯଦି ସୁନା ତଳେ ପଡି ଯାଉଥିଲା, ସେତେବେଳେ ନିଜାମ୍ ତଳକୁ ନଇଁ ସୁନା ଆଣିବାକୁ ମଧ୍ୟ ପଛାଉ ନଥିଲେ । ବମ୍ବେର ଡାକ୍ତର ନିଜାମଙ୍କ ଇଲେକ୍ଟ୍ରୋ-କାର୍ଡିଓଗ୍ରାମ ସଂଗ୍ରହ କରିବାକୁ ଆସିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଯେତେବେଳେ ସେ ନିଜ ମେସିନର ପ୍ଲଗ୍ ଲଗାଇଲେ, ତାହା ଅନ୍ ହୋଇନଥିଲା । ନିଜାମ ଯେପରି ଲାଇନ୍ ବିଲ୍ ଅଧିକ ଆସିବ ନାହିଁ, ସେଥିପାଇଁ ଏହାକୁ କାଟି ଦେଇଥିଲେ । ନିଜାମଙ୍କ ରୂପରେ ପୁରାତନ ଶଯ୍ୟା, ଭଙ୍ଗା ଟେବୁଲ, ତିନୋଟି ଦଦରା ଚେୟାର, ପାଉଁଶ ଭର୍ତ୍ତି ଏସ ଟ୍ରେ, ଆବର୍ଜନାରେ ଟୋକେଇ, ରାଜକୀୟ କାଗଜପତ୍ରର ଗଦା, କୋଣରେ ମାଙ୍କଡ଼ା ଜାଲ ଭଳି ଜିନିଷ ଦେଖାଯାଉଥିଲା ।

ସେ ଦାମୀ କାରଗୁଡିକୁ ବହୁତ ଭଲ ପାଉଥିଲେ । କିନ୍ତୁ କଞ୍ଜୁସ୍ କାରଣରୁ ସେ କିଣୁନଥିଲେ । ବରଂ ସେ ଏଠାକୁ ଆସିଥିବା ଅତିଥିମାନଙ୍କ କାର ଉପରେ ନଜର ରଖିଥିଲେ । ସେ ସେମାନଙ୍କୁ ଏହି କାରଗୁଡ଼ିକୁ ଉପହାର ଦେବାକୁ କହୁଥିଲେ । ଏହିପରି, ସେ ଉପହାର ସ୍ୱରୂପ ଶହ ଶହ ବିଳାସପୂର୍ଣ୍ଣ କାର ପାଇଥିଲେ । ତଥାପି ଏହା ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଗ୍ୟାରେଜରେ ପଡ଼ି ରହୁଥିଲା ​​। ସେ ସେଗୁଡିକୁ ବ୍ୟବହାର କରୁନଥିଲେ ।