ଆମିଷ ଖାଇଲେ ଗୋଡେଇ ଗୋଡେଇ ଗୋଖର ସାପ କାମୁଡ଼ିବ, ଆଖି ଫୁଟି ଯିବ, ଛୋଟା ହେଇଯିବ । ଏକଥା ଶୁଣି ଆପଣଙ୍କୁ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିବ । ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଲାଗୁଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଏହି ଗାଁରେ ଏପରି ବିଶ୍ୱାସ ରହିଆସିଛି । ଏହି ବିଶ୍ୱାସ ଆଜିର କି କାଲିର ନୁହେଁ ବରଂ ରାଜ ରାଜୁଡ଼ା ଅମଳରୁ ଏହି ଗାଁର ଲୋକେ ଏ କଥାକୁ ବିଶ୍ଵାସ କରି ଆସୁଛନ୍ତି । ସେଥିପାଇଁ ଏହି ଗାଁରେ କେହି ଆମିଷ ଖାଆନ୍ତି ନାହିଁ କିମ୍ବା ଏହି ଗାଁରେ ଆମିଷ ପସେ ନାହିଁ । ଏପରିକି ଏହି ଗାଁରେ କେହି ଛେଳି, କୁକୁଡା ଏବଂ ବତକ ମଧ୍ୟ ରଖନ୍ତି ନାହିଁ । ଏହି ଗାଁର କୁକୁର, ବିଲେଇ ମଧ୍ୟ ଆମିଷ ଖାଆନ୍ତି ନାହିଁ ।
ଗ୍ରାମବାସୀ କହିବା ଅନୁଯାୟୀ, ଯଦି କେହି ଆମିଷ ଖାଏ ତେବେ ତାର ଗୋଟେ ଆଖି ନିଶ୍ଚୟ ଖରାପ ହେବ କିମ୍ବା ଦେହ ଖରାପ୍ ହେବ । ସେ ପୁଣି ସେହି ଗାଁର ଠାକୁରଙ୍କ ଠାରେ ପଡ଼ିଲେ କିମ୍ବା ପୂଜାପାଠ କଲେ ଯାଇ ଆରୋଗ୍ୟ ହୁଏ । ପିଲାଟି ଦିନରୁ ସେମାନେ ଶୁଣି ଆସିଛନ୍ତି ଯେ ଯେଉଁମାନେ ଆମିଷ ଖାଆନ୍ତି, ଅନ୍ଧ ହୋଇଯାନ୍ତି, ଛୋଟା ହୋଇଯାନ୍ତି ନଚେତ୍ ଚାଲି ବୁଲି ପାରନ୍ତିନି । ଯେହେତୁ ସେମାନେ ଜନ୍ମରୁ ଆମିଷ ଖାଇନାହାନ୍ତି, ତେଣୁ ସେମାନଙ୍କୁ ସେ ଜିନିଷ ଦେଖିଲେ ଘୃଣା ଲାଗେ ।
ଢେ଼ଙ୍କାନାଳ ଜିଲ୍ଲା ଭୁବନ ବ୍ଲକକୁ ଏସିଆର ସବୁଠାରୁ ବଡ ଗାଁ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ସେହି ଭୁବନ ବ୍ଲକ ମଧ୍ୟରେ ବେଣ୍ଟଶାଳିଆ ଗାଁ ରହିଛି । ଏହି ବେଣ୍ଟଶାଳିଆ ଗାଁର ଲୋକେ ଆଜି ଯାଏଁ ଆମିଷର ସ୍ଵାଦ ଚାଖି ନାହାଁନ୍ତି । ନା ମାଛ ମାଂସ ନା ଅଣ୍ଡା, ଛୁଆଠୁ ବୁଢା ଯାଏଁ କେହି ବି ମାଛ ମାଂସ ଖାଇନାହାନ୍ତି । ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ, ଏହି ଗାଁରେ ବାହାଘର ହେଲେ ଭୋଜିଭାତ ସାଧା ଆଇଟମରେ ହିଁ ହୋଇଥାଏ । ଆମିଷର ଚିହ୍ନ ବର୍ଣ୍ଣ ନାହିଁ । ଆଉ ଏହି ଗାଁକୁ ସେହି ଘରୁ ଝିଅ ବୋହୂ ହୋଇ ଆସିବ, ଯେଉଁ ଘରେ କେହି ବି ଆମିଷ ଖାଉ ନଥିବେ ।
ହେଲେ କାହିଁକି ଏମିତି ? ଏପରି କେବେଠାରୁ ଚାଲିଛି ? ଏ ପରମ୍ପରା ଭିତରେ ଅନେକ କଥା ରହିଛି । ତା ଭିତରୁ ଗୋଟିଏ କଥା ହେଲା ଥରେ ଜଣେ ମାଛ ବ୍ୟବସାୟୀ ଏହି ଗାଁକୁ ପଶି ଆସିଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ଭାଗବତ ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ ଚାଲିଥାଏ ଏବଂ ଲୋକେ ତାକୁ ବାରଣ କଲେ । ହେଲେ ସେ ମାନି ନଥିଲା ଏବଂ ସେ ଗାଁ ଭିତର ଦେଇ ଯିବାରୁ ଅଧବାଟରେ ତାକୁ ଗଛରୁ ସାପ ଆସି କାମୁଡି ଦେଲା ।
ଖାଲି ସେତିକି ନୁହେଁ, ରାଜ ରାଜୁଡା ସମୟରେ ଜଣେ ରାଜା ମଧ୍ୟ ଏହି ଗ୍ରାମବାସୀଙ୍କ ଆମିଷ ନ ଖାଇବା କଥାକୁ ନାପସନ୍ଦ କରିଥିଲେ । ସେ ମଧ୍ୟ କହିଥିଲେ ଯେ ତୁମେ ଏମିତି କେଉଁ ବୈଷ୍ଣବ ଯେ ଆମିଷ ଖାଇବ ନାହିଁ । ମୁଁ ତୁମକୁ ପରୀକ୍ଷା କରିବି ଏବଂ ରାଜା ଗୋଟିଏ ମାଠିଆରେ ଏକ ଗୋଖର ସାପ ଭର୍ତ୍ତି କରି ଆଣିଲେ । ସେ ମାଠିଆ ଭିତରେ ଏକ କଉଡ଼ି ମଧ୍ୟ ପକାଇଲେ ଆଉ ଗାଁ ଲୋକଙ୍କୁ ସେ କଉଡ଼ି ଆଣିବାକୁ କହିଲେ । ଗାଁ ଲୋକ ହାତ ପୁରାଇ କଉଡ଼ି ଆଣିଲେ କିନ୍ତୁ ସାପ କାମୁଡ଼ିଲା ନାହିଁ । ରାଜା ତାପରେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇ ମାନିଗଲେ ଏବଂ 60 ଏକର ଜାଗା ମଧ୍ୟ ଦେଇଥିଲେ ।