ମୁଁ 29 ବର୍ଷ ବୟସର ଏକ ଅବିବାହିତା ମହିଳା ଅଟେ। ମୁଁ ଅର୍ଥଶାସ୍ତ୍ରରେ ମାଷ୍ଟର ଡ଼ିଗ୍ରୀ ସହିତ ନିଜର ପଠାପଢ଼ା ସମ୍ପୂର୍ଣ କରିଛି। ବର୍ତ୍ତମାନ ମୁଁ ଏକ ଭଲ ସ୍କୁଲରେ ଶିକ୍ଷକ ଅଛି। ମୁଁ ପିଏଚଡ଼ି ପ୍ରସ୍ତୁତି ମଧ୍ୟ କରୁଛି। ମୋତେ ମୋ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ଜୀବନରେ କିଛିବି ସମସ୍ୟା ନାହିଁ। ମୋର ସମସ୍ୟା ଏହାକି ଯେ, ଦୀର୍ଘ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ହେବ ମାତା-ପିତା ମୋ ପାଇଁ ଏକ ଉପଯୁକ୍ତ ବର ଖୋଜୁଛନ୍ତି। ମୁଁ ନିରାଶ ହେଉଛି କାରଣ କଳା ରଙ୍ଗ କାରଣରୁ ମୋତେ ରିଜେକ୍ଟ କରାଯାଉଛି।
ଏହି କାରଣ ଯୋଗୁଁ ମାତା-ପିତା ଦୁଃଖୀ ହେଉଛନ୍ତି ଓ ମୋର ଆତ୍ମବିଶ୍ବାସ ମଧ୍ୟ କମିଯାଉଛି। କାରଣ ମୋ ଟ୍ୟାଲେଣ୍ଟକୁ ଛାଡ଼ି ମୋ ସୁନ୍ଦରତାକୁ ପ୍ରାଥମିକତା ଦିଆଯାଉଛି। ମୁଁ ଏକଥା ଲୁଚାଇବାକୁ ଚାହୁଁନାହିଁ, କଲେଜ ସମୟରେ ମୋର ଜଣେ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ଥିଲା ଓ ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ବହୁତ ପସନ୍ଦ କରୁଥିଲି ଏପରିକି ଆମ ଭିତରେ ଶାରିରୀକ ସମ୍ଵନ୍ଧ ମଧ୍ୟ ହୋଇଥିଲା କିନ୍ତୁ କଲେଜ ଶେଷ ହେବାପରେ ସେ ଏହି ସମ୍ପର୍କକୁ ଭାଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା।
ସେ ଅନ୍ୟ ସହରକୁ ପଢ଼ିବାକୁ ଚାଲିଗଲା ଓ ମୋ ସହ କଥା ହେଲାନାହିଁ। ଏହା ନୁହେଁ କି, ମୁଁ ତାଙ୍କୁ ସମ୍ପର୍କ କରିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିନାହିଁ ସବୁପରେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ନିରାଶ ହୋଇଥିଲି। ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ଜୀବନର ଖରାପ ସମୟରେ ଗତି କରୁଥିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡର ଏକ ସାଙ୍ଗକୁ ଭେଟିଲି ଓ ଆମ ରିଲେଶନ ବିଷୟରେ ତାଙ୍କୁ କହିଲି। ଏହାଶୁଣି ସେ କହିଥିଲା କି, ସେ ତୁମକୁ ନେଇ ଗମ୍ଭୀର ନଥିଲା ଓ ଆମ ଆଗରେ ତୁମର ମଜାକ ଉଡାଉଥିଲା ଓ ଏପରିକି ତୁମ ନିକ ନେମ ସେ କାଳି ରଖିଥିଲା।
ତାଙ୍କ କଥା ଶୁଣି ମୋତେ ବହୁତ ଖରାପ ଲାଗିଲା ଓ ମୁଁ ଅନୁତାପ କଲି ଯେ, ମୋ ଏକ୍ସ ବୟଫ୍ରେଣ୍ଡ ତା’ ଫାଇଦା ପାଇଁ ମୋତେ ବ୍ୟବହାର କରୁଥିଲା ଓ କଲେଜ ସରିବାପରେ ସେ ଛାଡି ଚାଲିଯାଇଥିଲା ଓ ବର୍ତ୍ତମାନ ପୁଣି ସେହି ସମୟ ଆସିଛି, ମୁଁ ଜାଣିପାରୁନାହିଁ ମୋତେ କଣ କରିବାକୁ ହେବ ? ମୁଁ କେମିତି ମୋ ମାତା-ପିତାଙ୍କୁ ଖୁସି ରଖିବି?
ଏକ୍ସପର୍ଟଙ୍କ ଉତ୍ତର:-
ଫର୍ଟିସ ହସ୍ପିଟାଲର ମନୋଚିକିତ୍ସକ ଡ଼କ୍ଟର କେଦାର ତିଲବି କୁହନ୍ତି ଯେ, ମୋତେ ଜାଣି ଦୁଃଖ ହେଉଛି କି ଆପଣଙ୍କୁ ଏହି ସମୟରେ ଏମିତି ଅନୁଭବ ଦେଇ ଗତି କରିବାକୁ ପଡ଼ୁଛି। ଏହାପରେ ମଧ୍ୟ ମୁଁ ଆପଣଙ୍କୁ ଉପଦେଶ ଦେବି ଯେ, ଆପଣଙ୍କୁ ଚିନ୍ତିତ ହେବାର କୌଣସି ଆବଶ୍ୟକ ନାହିଁ କାରଣ ଏହା ତୁମ ଭୁଲ ନୁହେଁ।
ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟ ବଶତଃ ଆଜି ଆମେ ଏମିତି ଏକ ଦେଶରେ ରହୁଛେ ଯେଉଁଠାରେ ଆଜି ବି କଳା ହେବା ଅସୁନ୍ଦରତାକୁ ଦର୍ଶାଇଥାଏ।