ଜଙ୍ଗଲ ମଝିରେ ଦୀପାର ହାତ ଛାଡିଦେଲେ ବାପା ମା,ଏକାକୀ ଜଙ୍ଗଲରେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ବୁଲୁଛି

ଜଙ୍ଗଲ ଭିତରେ କାନ୍ଦୁଛି ଦୀପା, କିନ୍ତୁ ଶୁଣିବାକୁ କେହି ନାହାନ୍ତି। କେତେବେଳେ ବାହୁନି ବାହୁନୁ ବାପାଙ୍କୁ ଡାକୁଛି ତ କେତେବଳେ ମାଆଙ୍କୁ। ଏତେ ବଡ଼ ଜଙ୍ଗଲରେ ସେ ଏକା ରହୁଛି, ରାତି ହେଲେ ଜଙ୍ଗଲୀ ଜୀବଜନ୍ତୁ ଓ ସରୀସୃପଙ୍କ ଭୟରେ ରାତିର ନିଦ ହଜିଯାଇଛି। ବାପା ମାଆ ପାଖରେ ନାହାନ୍ତି ଛୋଟ ବେଳରୁ ମାଆ ଚାଲିଯାଇଛନ୍ତି ବାପା ମୂଲ ଲାଗି ଟଙ୍କା ରୋଜଗାର କରି ଝିଅକୁ ପାଠ ପଢ଼ାଉଥିଲେ ଓ ଖାଇବାକୁ ଦେଉଥିଲେ। କିନ୍ତୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଅବସ୍ଥା ଏତେ ଖରାପକି ଖାଇବାକୁ କିଛି ମିଳୁନି ଲୁଣ ଲଙ୍କା ଲଗେଇ ଦି ମୁଠା ଭାତ ଖାଉଛନ୍ତି, ରାସନ କାର୍ଡ ଥିବାରୁ ଚାଉଳ ମିଳିଯାଉଛି।

ପାଖରେ କେହି ନାହାନ୍ତି ଏତେ ବଡ଼ ଜଙ୍ଗଲରେ ସେ ପୁରା ଅସହାୟ, ଭବିଷ୍ୟତ ଅନ୍ଧାର ସେ ବିକଳ ହୋଇ ସରକାରଙ୍କୁ ନେହୁରା ହେଇଛି। ସେ ସରକାରଙ୍କୁ କହିଛି “ମୁଁ ଭାତରେ ଲୁଣ ଲଗେଇ ଖାଉଛି। କଲେଜରେ +୨ ପଢୁଛି। ଜଙ୍ଗଲରେ ମୁଁ ଏକା ଅଛି, କେମିତି ରହିବି ଦୟାକରି ମତେ ବଞ୍ଚିବାରେ ଟିକେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତୁ।”

ଏତେ କମ ବୟସରୁ ଏମିତି ଦୁଃଖ ଭଗବାନ କାହାକୁ ନ ଦିଅନ୍ତୁ। ଏକା ରହି ଘରେ ବାହୁନି ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି ଦୀପା। କେତେବେଳେ କାହାର ଇଛା ହେଲେ ସାହାଯ୍ୟ କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି ତ ଆଉ କେତବେଳେ ଡାକିଲେ ବି କେହି ଶୁଣନ୍ତି ନାହିଁ। ଏକମାତ୍ର ବାପା ହିଁ ଥିଲେ ସାହା ଭରସା କିନ୍ତୁ ସେ ଗଲା ପରେ ଏବେ କେହି ନାହାନ୍ତି। ଏହି ଘଟଣାଟି ହେଉଛି ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲାର ତାମସା ବ୍ଲକ ଅନ୍ତର୍ଗତ ଏମପିପି ୧ ଗ୍ରାମର। ଦୀପା ବର୍ତ୍ତମାନ +୨ ରେ ପାଠ ପଢୁଥିବା ବେଳେ ଘରେ ଏକା ଥିବାରୁ ଗାଁ ଲୋକେ ଏହାକୁ ବିପଦ ଜନକ ବୋଲି ଭାବୁଛନ୍ତି।

ଗାଁ ଲୋକେ ମଝିରେ ମଝିରେ ଯାଇ ତା ଘର ଆଖପାଖ ଜାଗା ସଫା କରିଦେଇ ଆସନ୍ତି। କିନ୍ତୁ ସମସ୍ତଙ୍କର ଏବେ ଚିନ୍ତା କି ଦୀପାର ଭବିଷ୍ୟତ ଆଗକୁ କଣ ହବ। ଆଶା କରୁଛନ୍ତି ହୁଏତ କିଛି ସରକାରୀ ସହାୟତା କିମ୍ବା ସରକାରୀ ହଷ୍ଟେଲ ରେ ରହିବାର ସୁଯୋଗ ମିଳିଲେ ସେ ପାଠ ପଢି ନିଜ ଭବିଷ୍ୟତକୁ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ କରି ପାରିବ। ଏ ଦୁନିଆଁ ବହୁତ୍ ବଡ଼ କିନ୍ତୁ ଦୀପା ଆଜି ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ଓ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ନିଜକୁ ଅସହାୟ ମନେ କରୁଛି। ଏବେ ଏହା ଦେଖିବାର ଅପେକ୍ଷା ରହିଲା କି ଦୀପା କୁ କେତେବଳେ ମିଳୁଛି ସରକାରୀ ସହଯୋଗର ହାତ।