ପ୍ଳିଜ ବୋଉ ମୋତେ କ୍ଷମା କରିଦେବୁ। ମୋ ପ୍ରତି ତୋର ଯେଉଁ ଆଶା ଭରସା ଥିଲା ମୁଁ ତାକୁ ପୂରଣ କରିପାରିଲା ନାହିଁ। ତୁ ମୋତେ ଜନ୍ମ ଦେଇଥିବାରୁ ମୋ ବୋଉ ତତେ ଧନ୍ୟବାଦ। ପ୍ଳିଜ ମୋ ପାଇଁ ତୁ ଜମାରୁ ମଧ୍ୟ ମନ ଦୁଃଖ କରିବୁନି। ତୁ ମନ ଦୁଃଖ କରିଲେ ମୋତେ ଆଦୌ ଭଲ ଲାଗିବ ନାହିଁ। ମୋର ଆତ୍ମାକୁ ଶାନ୍ତି ମିଳିବ ନାହିଁ। ସିଧୁର ଠିକ ଭାବରେ ଯତ୍ନ ନେଉଥିବୁ। ବୋଉ। ବାପାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଭଲ ଭାବରେ ଯତ୍ନ ନେଉଥିବୁ। ତୁ ବାପାଙ୍କୁ ବୁଝେଇଦେବୁ। ଜେଜେବାପା, ଜେଜେମାଙ୍କର ମଧ୍ୟ ଯତ୍ନ ନେବୁ। ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଭଲରେ ରଖିବୁ। ମୁଁ ନାହିଁ ବୋଲି ତୁ ଜମାରୁ ବି ମନ ଦୁଃଖ କରିବୁ ନାହିଁ।
ବୋଉ ମୁଁ ତୋ ପାଖରେ ସବୁବେଳେ ରହିଥିବି। ହଁ ତୁ ମୋତେ ଦେଖି ପାରିବୁନି ସତ ହେଲେ ମୋତେ ତୁ ଅନୁଭବ କରିପାରିବୁ। ବୋଉ, ମୁଁ ଏ ଜନ୍ମରେ ସିନା ତୋର ଋଣ ସୁଝି ପାରିଲିନି। ହେଲେ ଆର ଜନ୍ମରେ ପୁଣିଥରେ ତୋ କୋଳରେ ମୁଁ ଜନ୍ମ ନେବି। ମୋଟ ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ପଛର କାରଣ ମୁଁ କହିପାରିବିନି। ମୋର ଏହି ନିଷ୍ପତ୍ତି ପାଇଁ ଆଦ୍ୟନ୍ତ କଲେଜ ଦାୟୀ ନୁହେଁ। ମୋ କଲେଜ ନାମରେ କେହି କେସ କରିବ ନାହିଁ।
କେସ କରିଲେ ଏହି କଲେଜରେ ପଢୁଥିବା ମୋ ସାଙ୍ଗ ଏବଂ ଭାଇମାନଙ୍କର ଭବିଷ୍ୟତ ଅନ୍ଧାର ହୋଇଯିବ। ସେମାନେ ଯେଉଁ ଏମ ନେଇ ଅଛନ୍ତି ରହକୁ ପୂରଣ କରିପାରିବେ ନାହିଁ। ବୋଉ ସିଧୁକୁ ପାଠ ପଢାଇ ତାର ଯେଉଁ ଇଚ୍ଛା ରହିଛି ତାକୁ ପୂରଣ କରିବୁ। ମୋର ପରିବାରକୁ ଭଲରେ ରଖିବୁ ତୁ ବି ଭଲରେ ରହିବୁ। ମନ ଭାଇ…ସୁଧାଂଶୁ, ଆଦର୍ଶ ତୁମେ ମୋର ଫ୍ରେଣ୍ଡ ନଥିଲି ମୋର ଭାଇ ଥିଲା। ତୁମର ଯତ୍ନ ନେବ। ଆଇ ଲଭ ୟୁ ମାମା ଆଇ ଆମ କମ ବ୍ୟାକ…ବାଏ ଇତି ତୋର ବାବୁ। ଏ ହେଉଛି ଆଦ୍ୟନ୍ତ କଲେଜର ଛାତ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟକୁମାର ପଲାଇଙ୍କର। ସେ ନିଜର ପରିବାର ଓ ସାଙ୍ଗମାନଙ୍କୁ କେତେ ଭଲ ପାଆନ୍ତି।