” ଦିନେଶ ତୁ ଆସିଲୁନି, ତତେ ମୁଁ ବହୁତ୍ ଅପେକ୍ଷା କଲି । ହେଲେ ତୋର ଦେଖା ମଧ୍ୟ ମିଳିଲାନି । ବହୁତ୍ ଆଶା ନେଇ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଯାଇଥିଲି, ହେଲେ ତତେ ପାଇଲିନି । ମୁଁ ଭାବିଲି ତୁ ମତେ ଗହଳିରେ ମିଳିବୁନି, ସେଥିପାଇଁ ମୁଁ ନିସ୍ତବ୍ଧ ରାତିରେ ବାହାରିଲି । ଭୁବନେଶ୍ୱରର ଶୁନଶାନ୍ ରାସ୍ତାରେ ତତେ ଖୋଜିବାକୁ ବାହାରି ପଡ଼ିଲି । ରାସ୍ତାରେ ବୁଲି ବୁଲି ତତେ ଅନ୍ଧାର ଗଳିରେ ଖୋଜିଲି, ହେଲେ ତୁ ମିଳିଲୁନି। ସେଇ ଅନ୍ଧାର ଗାଳି ମତେ ବହୁତ୍ ଲୋକ ଦେଖାଗଲେ ମଧ୍ୟ ତୁ ମତେ ମିଳିଲୁନି । ରାଜଧାନୀର ରାଜରାସ୍ତାରେ ମୁଁ ଏକୁଟିଆ ଥିଲି, ହେଲେ ମୋ ହାତ ଧରି ଚାଲିବାକୁ ତୁ ମୋ ପାଖେ ନଥିଲୁ । ବହୁତ୍ ଖୋଜିଲି କିନ୍ତୁ ତତେ ପାଇଲିନି, ଆଉ ଶେଷରେ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ମୁଁ ଗଞ୍ଜାମ ଫେରିଲି ।”
“ମୋ ଆଖିରୁ ଧାର ଧାର ଲୁହ ଝରି ପଡିଥିଲା, ଆଉ ସେତେବେଳେ କାହିଁକି କେଜାଣି ଆମ ପୁରୁଣା ଦିନର କଥା ସବୁ ମନେ ପଡ଼ିଯାଉଥିଲା । ଆଉ ତାପରେ ମୁଁ ମୋ ନିଜ ଲୁହକୁ ପୋଛି ଦେଲି । ଆଉ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ତତେ ପାଇଲିନି, ସେତେବେଳେ ମୁଁ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଫେରିଲି । ଆଛା ଦିନେଶ, ତୁ କଣ ସତରେ ମତେ ଭଲ ପାଉନୁ, ସତରେ ତୁ କଣ ମୋ ସହ ରହିବାକୁ ଚାହୁଁନୁ, ତୁ କଣ ମତେ ଛାଡ଼ି ଖୁସିରେ ରହିବୁ, ମୁଁ ତୋ ଜୀବନରୁ ପଳାଇଲେ ତୁ କଣ ଖୁସିରେ ରହିବୁ କି ! ତୁ କଣ ମତେ ସତରେ ଭଲ ପାଉନୁ । ଏ ଦୀପିକା କଣ ଦିନେଶର ନୁହଁ ନା ଦିନେଶ ଦୀପିକାର ନୁହଁ ! ତତେ ନ ପାଇ ମୁଁ ଶେଷରେ ଏକୁଟିଆ ଫେରିଆସିଛି । ବାସ ଏତିକି ଅନୁରୋଧ କରୁଛି, ବହୁତ୍ ହେଇଗଲା ଦିନେଶ ମୁଁ ଆଉ ରହିପାରୁନି । ଦୁଇମାସ ପରେ ହେଇଗଲାଣି ମୁଁ ଏଠି ଧାରଣା ଦେଉଛି । ତୁ ମୋ ପାଖକୁ ଫେରି ଆ ଧନ, ମୁଁ ତୋ ବିନା ବଞ୍ଚି ପାରିବିନି ।”
ଆଜ୍ଞା ହଁ, ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର ପାଇଁ ମହିଳା କମିଶନରରେ ଦୀପିକା ହଜାର ହୋଇଥିଲେ । ଦୀପିକାଙ୍କ ସହ ସମାଜସେବୀ ପ୍ରମିଳା ତ୍ରିପାଠୀ ମଧ୍ୟ ମହିଳା କମିଶନରଙ୍କ ପାଖରେ ହାଜର ହୋଇଥିଲେ । ଆଉ ନ୍ୟାୟ ପାଇବାପାଇଁ ଗଞ୍ଜାମରୁ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଦୌଡ଼ି ଆସିଥିଲେ । ପୁଅର ଆଧାର କାର୍ଡ ହେବ ଏବଂ ବାପାର ନାଁ ପଡ଼ିବ । ଆଉ ଆଧାର କାର୍ଡ କଲା ପରେ ପୁଅ ପାଠ ପଢ଼ିବ । ଆଉ ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଦିନେଶ ମହିଳା କମିଶନରଙ୍କ ପାଖରେ ହାଜର ହେବ । ହେଲେ ଆଶା ଆଶାରେ ରହିଗଲା । ଦିନେଶଙ୍କୁ ପାଇବା ବଦଳରେ ଦୀପିକା ଖାଲି ହାତରେ ଫେରିଲେ । ଦିନେଶଙ୍କୁ ଦେଖି ନ ପାରି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଘରକୁ ଫେରିଛନ୍ତି । ଆଉ ଏବେ ଦିନେଶର ଘର ବାହାରେ ଦୀପିକା ସେମିତି ବସି ରହିଛନ୍ତି ।